OBRZĘDY SAKRAMENTU MAŁŻEŃSTWA

 

 

Tego sakramentu kobieta i mężczyzna udzielają sobie sami nawzajem, a ksiądz jest świadkiem ze strony Kościoła.

Związek łączący miłością kobietę i mężczyznę był od początku w planach Bożych. To nie ludzie to wymyślili. Jeśli człowiek jest stworzony do miłości, na obraz i podobieństwo Boże, to zasadą miłości jest oddanie się drugiej osobie, zjednoczenie z nią, obdarowywanie i przyjmowanie darów.  Miłość jest pełna kiedy przynosi owoce- tworzy coś nowego. W przypadku małżeństwa naturalnym owocem miłości jest dziecko.  Do miłości „naturalnej” w sakramencie małżeństwa zaprasza się Boga samego i oboje małżonkowie otrzymują siłę, mądrość i umocnienie. Wkraczają jednocześnie w Tajemnicę Trójcy Świętej- nieustanną wymianę miłości między trzema Osobami tego samego Boga.  Poprzez twórczą wzajemną miłość przemieniają ten świat sami wzrastając duchowo. Mężczyzna i kobieta mają różne dary i uzupełniają się wzajemnie aż do pełnego uzupełnienia w akcie seksualnym. Wtedy stają się „jednym ciałem’ jedną duszą. Dają życie. Nawet jeśli nie mogą mieć dzieci, ich małżeństwo nie traci swojego sensu, ponieważ miłość między nimi mogą przelać w inny sposób ludziom, szczególnie tym, których jej pozbawiono. To zaszczytna rola- dawanie życia, z mandatu Boga -Twórcy życia. 

Jak się przygotować:

• Ze względu na wagę tego sakramentu, który jest decyzją na całe życie, Kościół przygotowuje kandydatów poprzez kursy przedmałżeńskie.
• Zakochanie to nie miłość, zatem- nie za szybko do ołtarza. Najpierw poznajcie się dobrze i zobaczcie, czy rzeczywiście chcecie razem przejść przez życie.
• Jeśli decyzja podjęta- zgłoście się do parafii. Ksiądz pokieruje dalej. Potrzebne będą dokumenty:

-świadectwo chrztu,

-na ogół świadectwo bierzmowania, choć przyjęcie tego sakramentu nie jest koniczne do małżeństwa. Jednak świadczy o naszym zaangażowaniu w życie z Bogiem.

-zaświadczenie o ukończeniu kursu przedmałżeńskiego/warto porozmawiać z innymi, już po ślubie, gdzie takie kursy są po prostu ciekawe i dobre/,

-oczywiście dowody osobiste i w przypadku ślubu tzw.konkordatowego, czyli jesli chcecie, żeby wasze małżeństwo było zgłoszone do Urzędu Stanu Cywilnego- zaświadczenie z tego urzędu, że nie ma przeszkód formalnych, czyli oboje jesteście stanu wolnego.

-Przed ślubem ksiądz w parafii ogłasza waszą decyzję- tzw. zapowiedzi. Gdyby ktokolwiek wiedział o okolicznościach, które uniemożliwiają zawarcie małżeństwa ma obowiązek zawiadomić księdza. To dla bezpieczeństwa. Może się zdarzyć, że kandydat/tka ukrywa fakt np że …..jest już żonaty lub zawarł wcześniej małżeństwo w Kościele. Sakrament małżeństwa przyjmuje się w sposób ważny tylko raz.

• No a potem …sami wiecie. Obrączki, świadkowie, suknie, garnitury, wesele i życie. Oby szczęśliwe. Pamiętajcie- miłość to nie słodkie uczucia. To wierność, przyjaźń, wzajemne przebaczanie i troska o siebie nawzajem. To nie przygoda dla leniuchów i egoistów.

Uwaga: współżycie dwojga ludzi niezwiązanych sakramentem małżeństwa jest wyproszeniem pana Boga za drzwi. Można, tylko potem nie miejmy do Niego pretensji, że się nie udało. Seks to nie miłość. Akt seksualny jest ostatnim etapem miłości- całkowitym oddaniem i zjednoczeniem dwojga ludzi, najbardziej intymnym. Rozdawanie tego, co mamy najcenniejsze na prawo i lewo niszczy nas i zubaża. Zachowaj to, co najcenniejsze w tobie dla osoby, która chce to przyjąć i dać wzajem siebie na zawsze. Czystość przedmałżeńska i wierność małżeńska to drogowskaz do powodzenia. Pan Bóg go daje, ale człowiek wybiera.

• Jak  wygląda liturgia  sakramentu  :

po czytaniach tekstów z Pisma Świętego/w trakcje liturgii/ narzeczeni zbliżają się do ołtarza:Kapłan: (Imię i imię) wysłuchaliście słowa Bożego i przypomnieliście sobie znaczenie ludzkiej miłości i małżeństwa. W imieniu Kościoła pytam was, jakie są wasze postanowienia:

(Imię i imię) czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?.

· Narzeczeni odpowiadają: Chcemy.

· Kapłan: Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i chorobie, w dobrej i zlej doli, aż do końca życia?

· Narzeczeni: Chcemy.

· Kapłan: Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy?

· Narzeczeni: Chcemy.

Kapłan: Prośmy Ducha Świętego, aby uświęcił ten związek i dał narzeczonym łaskę wytrwania. Niech ich miłość przez Niego umocniona stanie się znakiem miłości Chrystusa i Kościoła.

Następnie wszyscy zebrani śpiewają stojąc hymn do Ducha Świętego „O Stworzycielu Duchu, przyjdź”:

O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,

Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.

Niebieską łaskę zesłać racz

Sercom, co dziełem są Twych rąk.

sam sakrament to przysięga: oboje podają sobie prawe dłonie, ksiądz nakłada na nie stułę i  każde mówi  za  kapłanem  :

Ja, N., biorę ciebie. N., za żonę (męża) i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci

a kapłan potwierdza zawarcie małżeństwa słowami:

Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela». Małżeństwo przez was zawarte, ja powagą Kościoła potwierdzam i błogosławię w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen

Teraz  wzajemnie nakładają sobie obrączki- symbol zjednoczenia na zawsze.

Mąż nakłada na serdeczny palec żony obrączkę przeznaczoną dla niej i zwracając się do niej po imieniu mówi: (Imię) przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Podobnie żona nakłada na palec męża obrączkę, mówiąc te same słowa.

Najczęściej sakrament małżeństwa przyjmuje się uroczyście, w kościele, w czasie Mszy Świętej. To wielkie przeżycie nie tylko dla małżonków i ich rodzin, ale całej wspólnoty. W przypadkach nagłych wystarczy ksiądz i dwoje kochających się ludzi.

• można zawrzeć małżeństwo w Kościele z osobą niewierzącą lub innego wyznania. Spytaj proboszcza o warunki.
• Kościół Katolicki traktuje małżeństwo jako nierozerwalne. Nie ma zatem rozwodów. Jednak można/oby nie było trzeba/ starć się o stwierdzenie nieważności zawartego małżeństwa, jeśli istnieją ku temu powody. Tu informacji udzieli kuria diecezjalna. Polega to na orzeczeniu przez sąd kościelny, że w chwili zawierania małżeństwa nie było wszystkich okoliczności do tego, żeby sakrament był ważny, zatem jest on nieważny.

DOKUMENTY POTRZEBNE DO ZAWARCIA SAKRAMENTU MAŁŻEŃSTWA

Dowody osobiste nupturientów (osób mających zawrzeć związek małżeński). Świadectwa chrztu (do ślubu kościelnego) z aktualną datą wystawienia, jeżeli na świadectwie chrztu w uwagach nie ma informacji o przyjęciu sakramentu bierzmowania to dodatkowo świadectwo bierzmowania, z parafii w której sakrament był przyjęty. Świadectwa nauki religii z ostatniej klasy szkoły ponadpodstawowej. Zaświadczenie uczestnictwa w katechezie przedmałżeńskiej z poradnią rodzinną. Dokumenty z Urzędu Stanu Cywilnego do ślubu konkordatowego   lub akt zawarcia związku cywilnego w USC. Zgoda własnego Proboszcza, jeśli ślub jest spoza parafii. Osobiste zgłoszenie się w kancelarii parafialnej 3 miesiące przed planowanym ślubem.

Małżeństwo (wg KKK)

Sakrament Małżeństwa jest to nierozerwalny związek ochrzczonych: mężczyzny i kobiety, których Chrystus uświęca i uzdalnia do spełniania obowiązków małżeńskich i rodzinnych.
 

• Czym jest małżeństwo chrześcijan?

Jest wyniesionym do godności sakramentu przymierzem, poprzez które mężczyzna i kobieta tworzą intymną wspólnotę życia i miłości (1660).

• Jakich łask udziela sakrament małżeństwa?

Sakrament ten daje małżonkom łaskę kochania się miłością, którą Chrystus umiłował Kościół, umacnia ich nierozerwalną jedność i uświęca na drodze życia wiecznego (1661).

• Na czym opiera się sakrament małżeństwa?

Sakrament małżeństwa opiera się na wzajemnej zgodzie, tzn. na woli wzajemnego i nieodwołalnego oddania się sobie w tym celu, by żyć przymierzem miłości wiernej i płodnej (1662).

• Jakie są istotne cechy małżeństwa?

Istotne cechy małżeństwa to: jedność, nierozerwalność i otwarcie na płodność (1664).
 

---

Chrystus Zbawca ludzi i Oblubieniec Kościoła, umiłował Kościół i wydał zań siebie samego ,aby również małżonkowie przez obopólne oddanie się sobie miłowali się wzajemnie w trwałej wierności.

Dlatego osobny sakrament umacnia i jakby konsekruje małżonków chrześcijańskich do obowiązków i godności ich stanu.

Małżonkowie wypełniają mocą tego sakramentu swoje zadania małżeńskie i rodzinne.

Przeniknięci duchem Chrystusa, który przepaja całe ich życie wiarą, nadzieją i miłością, zbliżają się małżonkowie coraz bardziej do osiągnięcia własnej doskonałości i obopólnego uświęcenia, a tym samym do wspólnego uwielbienia Boga.

Stąd dzieci, a nawet wszyscy pozostający w kręgu rodzinnym znajdą łatwiej drogę szlachetności, zbawienia i świętości, jeżeli przewodzić jej będzie przykład rodziców i modlitwa rodzinna.

Małżonkowie zaś, ozdobieni godnością oraz zadaniem ojcostwa i macierzyństwa, wypełnią sumiennie obowiązki wychowania, zwłaszcza religijnego, które należy przede wszystkim do nich.

Na podstawie konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym
Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II
(nr 48)

 

Miłość Małżeńska i modlitwy małżonków.

Małżeństwo zawarte przez dwie kochające się osoby nie jest tylko dziełem człowieka, wynikającym z jego wolnej decyzji. Jest przede wszystkim dziełem Boga, danym człowiekowi w prezencie. „Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz każdy je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus - Kościół, bo jesteśmy członkami Jego Ciała. Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła. W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża! (List do Efezjan 5,28-33)”

Miłość małżonków jest darem i zadaniem. Do tej rzeczywistości nieustannie się dorasta. Bóg, który jest miłością, jest jej źródłem. Małżeństwo to wspólnota miłości, a miłość jest z Boga. U świętego Jana znajdujemy takie słowa „Miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga” (1J 4,7). Dlatego miłość małżonków jest jakby odblaskiem miłości Bożej.

„Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc” (Rdz 2,18).
Nie ma udanego małżeństwa bez wspólnej modlitwy. Modlitwa małżonków to spotkanie męża i żony, którzy razem, jedno przy drugim, stają w obecności Boga i proszą go, aby potrafili kochać się tak, jak On chce. Pisze święty Paweł w Hymnie o miłości (1 Kor 13):

„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest…wszystko znosi, wszystkiemu wierzy…wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje. Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość, te trzy: z nich zaś największa jest miłość”
 

---

Boże, w majestacie nieskończony, który stworzyłeś nas na swoje podobieństwo, pomóż nam dostrzegać w sobie Twój obraz i szanować siebie. Miłości niepojęta, który w Synu swoim umiłowałeś nas do końca, wzmacniaj w nas miłość, ślubowaną przed Twoim ołtarzem, aby w nas nieustannie wzrastała, abyśmy miłując się wzajemnie, szukali Twojej woli na każdy dzień. Boże zawsze wierny swoim obietnicom, wieczny i niezmienny, wzmacniaj nasze słowo wierności małżeńskiej, aby nie zwyciężyła nas słabość, aby niebezpieczeństwa nas nie pokonały, ale by jaśniała wierność w naszym związku ku Twojej chwale i naszemu dobru. Amen.

Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Chwała Ojcu….
 

---

Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist

---

Maryjo, Matko Miłosierdzia Bożego!

Zawierzamy ci dzisiaj naszą rodzinę, którą staliśmy się przez sakrament małżeństwa. Prowadź nas drogami wiary do samego źródła miłości – do Jezusa.

Za błogosławionym Janem Pawłem II pragniemy całkowicie zawierzyć się Tobie: »Totus Tuus, Maryjo«!

W Twoim Niepokalanym Sercu składam dziś całego siebie i mojego męża (imię)/żonę (imię), naszą wspólną modlitwę, nasze rozmowy, nasze życie intymne, nasze przyszłe dzieci, ich wychowanie, każdą chwilę naszego wspólnego życia.

Zawierzamy dziś Tobie naszą miłość, abyśmy się kochali i szanowali, czuwaj nad nami i nie dozwól nam nigdy odłączyć się od Miłości Chrystusa.

Spraw, abyśmy, w świętym sakramencie małżeństwa, w miłości, wytrwali do końca naszych dni.

W Twoim Niepokalanym Sercu zamykamy całą naszą przyszłość.

Matko zatroskana o małżonków na weselu w Kanie Galilejskiej, czuwaj nad nami, aby niczego nam nie zabrakło do dobrego, szczęśliwego życia.

Królowo Rodzin módl się za nami.   Amen

 

Świętość małżeństwa i rodziny

Nauczanie Jana Pawła II o miłości małżeńskiej - oblubieńczej zawiera się na dwóch płaszczyznach: poetyckiej i teologicznej, które przy głębszej analizie wzajemnie się przenikają, tworząc wspólny nurt myśli teologicznej.

Z przeprowadzonych powyżej analiz można wyciągnąć następujące wnioski:

 

• miłość oblubieńcza w nauczaniu Jana Pawła II stanowi z jednej strony wlaną przez Boga człowiekowi zdolność, zaś z drugiej cel, ku któremu człowiek musi zmierzać w swoich codziennych wyborach, poprzez nieustanne kształtowanie w sobie postawy bezinteresownego dawcy;

• pewnym ideałem w nauczaniu Papieża jest ukierunkowanie każdej miłości oblubieńczej na Boga, który jest jej ostatecznym adresatem, dzięki czemu osoba kochana jest składana Mu w darze;

• Papież dowartościowuje ciało, które staje się symbolem i pośrednikiem jedności dusz. Ciało pełni rolę widzialnego „znaku jedności”;

• Jan Paweł II podkreśła, że autentyczna miłość swój początek i kres ma w Bogu, ku któremu prowadza się kochające osoby;

• konsekracyjny wymiar miłości pozwala mówić o uświęcającej mocy współżycia seksualnego jako znaku miłości, jedności i płodności, który prowadzi małżonków ku Stwórcy;

• ta sama konsekrująca moc miłości wynosi role małżonków do naturalnego kapłaństwa, dzięki któremu mąż i żona, celebrując miłość, powierzają siebie nawzajem Bogu, przez co uświęcają swoje człowieczeństwo;

• Jan Paweł II podkreśla, że autentyczna miłość zawsze „patrzy” na nagie ciało współmałżonka czystymi oczami i pragnie je uszanować;

• czułość bez miłości jest zafałszowaniem relacji.

Miłość oblubieńcza w nauczaniu Jana Pawła II jawi się jako akt wynoszący człowieka ponad przeciętność. Miłość bowiem uzdalnia go do ponoszenia niebywałych ofiar dla osoby kochanej, a jednocześnie przybliża go do Boga, który jest jej źródłem, ale i ostatecznym celem. W konsekwencji osoby kochające się stają się dla siebie nawzajem świadkami Boga-Miłości, który ich uświęca i konsekruje.